namiana

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) I zdjął go lęk. Przecież to postać, wyobrażenie wiadomego człowieka, nie byle płoszydło, zniszczenie jej mogłoby przynieść nieszczęście. Mówiła Przesprawa, że czarzyńce lalki z wosku urabiają na podobę żywej osoby, jej imieniem ją zwą, tedy igłą rozpaloną w ogniu przekłuwają na wylot, a ponemu topią w żelaznym garnku i palą, dla pewności, że zła namiana wnet się z nią rozprawi... Może więc zerwać czepc, pośmiewisko czepca, i wyrwać mieczyk, pośmiewisko miecza? Też źle, też może znaczyć. Wrogie siły czają się wszędzie. Zostawić? Wszyscy będą widzieli, poznają dorazu, rąganiu nie będzie kresu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Leśmian, Bolesław 1974. Poezje wybrane, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.