naplucie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) albo — Ewangelię. Przyrzeczenie było wtedy kwestią honoru, a honor był rzeczą bardzo serio. W totalnie chrześcijańskiej społeczności kastowej wybaczano bardzo wiele jawnie niechrześcijańskich rzeczy i bardzo wiele jaskrawych świństw, ale złamanie przyrzeczenia dawało prawo naplucia w gębę. Au Dieu mon âme, ma vie au Roi, mon coeur aux dames, Vhonneur pour moi\ „dusza Bogu, życie Królowi, serce damom, honor — dla mnie”. Taki był kodeks. To był czas, kiedy uwięziony rycerz był zwalniany na słowo i wracał, ponieważ przyrzekł. Elżbieta była z tego kręgu. Brat Konrad przyłapał ją z trędowatą dzielwczynką i spoliczkował. Złamała przyrzeczenie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo