napodlić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nie był to głos Stacha Kuczy, lecz on znajdował się tam także. Krzykiem i płaczem tej rzeczy nie odgoni — zresztą — wraca Władysław. Mój Boże, ile się trzeba było nalatać, natańczyć, napodlić, nacierpieć, żeby mieć przy sobie na krótko — tego albo tamtego. A oto miała była takiego ulubionego, który mógł był być z nią zawsze. I poczuwał się do tego wiernie, jak nikt na świecie. Był kiedyś w domu, wszędzie wisiały jego rzeczy na ścianie, chodził, starał się — a teraz go nie widać — i trzeba się radować, że jeszcze nie powrócił...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dąbrowska, Maria 1972. Opowiadania, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.