naręcz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Posępny samotnik, któremu dotąd było obojętne, że deszcz kapał mu wprost w legowisko, że kałuża błota stała pośrodku jego nędznego schronienia, przyniósł z lasu całą naręcz drobno rąbanych gałązek jodłowych i wyścielił nimi ubitą gładko ziemię...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szelburg-Zarembina, Ewa 1938. Tajemnica Czeremoszu, wyd. 5, Warszawa : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.