narratiwa

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Natomiast w przypadku referowania o wydarzeniach należących do przedziału B możliwości wyboru narracji są w języku bułgarskim znacznie bardziej ograniczone. Mimo, że opisy gramatyczne odnotowują możliwość użycia form aorystu i imperfectum indicatiwu w odniesieniu do faktów dawnych, ale ogólnie znanych, to jednak w praktyce tego typu zdania można uznać za zupełnie sporadyczne. Mówiący wybiera więc z reguły między relacją zorientowaną na tzw. moment mówienia (a więc w narratiwie) oraz relacją abstrahującą od tego momentu, a więc możliwie zobiektywizowaną — jest to relacja w praesens historicum. Prócz nich możliwe są także formy z serii perfektywnej, najczęściej występujące w passusach mających charakter konkluzywny, ewentualnie w przypadku przedstawiania spekulacji mówiącego o przebiegu wydarzeń (abstrahuję tu od faktu występowania homonimicznych z formami perfektywnymi form o funkcji narratiwu). Por...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
BPTJ - Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ję­zy­ko­znawczego (Kraków / Wrocław / War­szawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.