nazalność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Spółgłoska nazalna, ginąc w pozycji przed spółgłoską (spirantem lub zwartą) przenosi element nazalny na poprzedzającą samogłoskę, czyli na miejsce najbardziej korzystne dla nazalności, natomiast zwarcie ulega syntezie z następującą po niej spółgłoską. Spirant zwarcie to niweczy, jednakże sam się wzmacnia. Stąd częste w grece pisownie typu ss. Nazalność może także ginąć bez śladu, a zwarcie się utrzymuje. Dzieje się to wtedy, gdy nazalna spółgłoska ginie w pozycji przed zwartymi bezdźwięcznymi. Powstają w ten sposób podwójne zwarte bezdźwięczne. Może także ginąć samo zwarcie, gdy tego wymaga struktura wyższego rzędu (np. otwarta sylaba)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zabrocki, Ludwik 1980. U podstaw struktury i rozwoju języka. At the Foundation of Language Structure and Development, Warszawa ; Poznań : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.