nazywanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Branicki. Wraca także po kilka razy i do Jezierskiego, kasztelana łukowskiego, do Suchodolskiego, do Suchorzewskiego, którego nazywa uczciwym, tylko obałamuconym, ale i swoim nie przepuszcza, i między innemi jest wiersz jeden srogi na nieczyność sejmu; jeden nie łagodniejszy na błyszczący, z paniczów i elegantów złożony, sztab przed kampanią roku 1792. Bezwzględność, otwartość, nazywanie po nazwisku i rzeczy i ludzi dalej iść nie może, a w całej poezyi XVIII wieku nie znajdzie się może nic równie namiętnego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.