niearystokrata

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wcale; ona zaś moją prostotę za prostactwo poczytuje. Żyje, o ile tylko może, z hrabiami i w ogóle możnymi tego świata — ja w Grodnie z nikim, na wsi z chłopami i zagrodową szlachtą. To ją razi, mnie zaś jej wzgarda dla motłochu boli. Szlachetnych cech charakteru ma wiele, inteligentna i utalentowana, ale arystokratyzmem do szpiku kości przeniknięta, co zresztą w stosunkach i z niearystokratami nie przeszkadza jej być giętką. Wiele by o tym mówić. Dawna przyjaźń nasza, która kilka lat trwała, a zmieniła się w stosunek zupełnie konwencjonalny, jest jednym z uwiędłych kwiatów mego życia. Kochałam ją niegdyś bardzo, jej zdawało się, że mię kocha...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1955. Listy zebrane. T. 2, Wrocław : Zakład im. Ossolińskich
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.