niebujny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) słupy dymu wznosiły się wprost do nieba. Dokoła tych chałup wygrzewały się w słońcu grządki niezbyt bujnych jarzyn, a dalej łany kartofli, pokryte liljową mgłą kwiatów. Tu i ówdzie ciemną zielenią pyszniły się oazy krzewów i drzew, niewielkie i niebujne, ale zato dumne, że są jedyne na tym zaiste końcu, na tej kropce świata. Z boków, daleko w dole, leżało zimne, poważne i smutne morze, którego jednostajny szum kołysał tę przedziwną, zadumaną na wieki w sobie wyspę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czyżowski, Kazimierz Andrzej 1928. Jim żeglarz. Powieść, Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.