niesumienność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) że, jest od tamtego uczciwszy. Jego stronnicza namiętność, jego austryacka gorliwość, nawet w książce nie uwodzi go do zbyt rażących naciągań; jest niechęć do partyi francuskiej (wyrażająca się zresztą w przyzwoity i umiarkowany sposób), jest czy niewiadomość, czy umyślne zatajenie błędów niektórych i postępów ówczesnej polityki dworu wiedeńskiego względem Polski, ale dalej jego stronniczość nie idzie. Przemilczenie (i to nawet dowieść mu nie można, czy umyślne), to jego największa niesumienność: fałszów i przekręczeń niema...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.