nieszlachetny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) prawy Rzeczypospolitej—za późno. Pierwszym, który ten zwrot w literaturze politycznej oznacza, jest pisarz najmniej ze współczesnych sympatyczny, owszem nie sympatyczny wcale; nizki jako charakter, nie wysoki jako talent, ale rozumny i przez swój sposób widzenia zajmujący, bo wyjątkowy, Krzysztof Warszewicki. Występuje on widoczniej już podczas elekcyi Henryka i zaraz na wstępie daje poznać swoją naturę nieszlachetną, kiedy w szumnym panegiryku wynosi pod niebiosa tego Henryka, przeciw któremu wszystkimi siłami i wpływami swoimi pracował, jako gorliwy stronnik austryacki. W drugiem bezkrólewiu znowu Austryakom służy, a po niem znowu Batoremu i służy i kadzi, może nawet szczerze...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.