obcałowywanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 226 Pamiętniki — tom I Gniewać się na niego za te psikusy nie było można, bo natychmiast zaczął delikwenta obcałowywać, śmiać się i komiczne stroić miny. Ten zwyczaj obcałowywania znajomych, w danym razie z Dzieduszyckim, był czymś strasznym, a w ogóle nadzwyczaj nieprzyjemnym. Do niedawna w całej jeszcze Polsce dwaj znajomi spotkawszy się po dłuższym niewidzeniu całowali się dwa razy w usta, jak mówiono — „z dubeltówki”; dzisiaj ten zwyczaj trochę już wychodzi z użycia i może do czasu, kiedy będziecie czytać te pamiętniki, zupełnie zniknie. Raz w Zakopanem spot...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chłędowski, Kazimierz 1957. Pamiętniki. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.