odwidzieć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Często występuje samogłoska i jako pienna w czasownikach „nawiedzić“, „odwiedzić“, „zwiedzić“: „nawidzić dom mój“ Of. 99; „odwidzanie“ Sz. K. 369; „odwidzał“ ib. 396; „odwidził“ Of. 290; „odwidzę“ ib. 347; „odwidził“ ib. 365; „odwidzałem“ ib. 375; „odwidzała“ ib. 390; „odwidzić“ ib. 415; „odwidziny“ Sł. H. III, 147; „odwidzali“ Em. 188; „odwidziny“ Sz. K. 274, 346; Of. 274; „zwidzała“ Of. 240; „zwidzać“ Em. 3; „po zwidzeniu“ ib. 137; „zwidzenia“ Zar. 48. W tych wypadkach wymiana e : i nie ma oczywiście charakteru fonetycznego (por. świecić : świt)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.