oficer-wysłannik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z tyłu kierując stamtąd ogień na Bank Polski i Ratusz. Porucznik Kalinowski — wysoki, barczysty, woła do mnie ze środka pokoju, jak tylko mnie zobaczył: „Lada chwila ma przyjść dwóch oficerów-wysłanników armii rosyjskiej. Otrzymałem meldunek. Przychodzą kanałami ze Śródmieścia. Byli tam w Sztabie. Weźmiecie udział w rozmowie. Może trzeba ich będzie oprowadzić po naszych stanowiskach”. Co tu dużo mówić, ucieszyłem się cholernie. Niemcy jakoś siedzieli spokojniej po wypadzie ich piechoty z Wierzbowej i Focha, skąd wycofali się ze stratami...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Troński, Bronisław 1957. Tędy przeszła śmierć. Zapiski z powstania warszawskiego, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.