okwiecenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Komplikując losy Izoldy Złotowłosej z dwoma mężczyznami, a losy Tristana z dwoma kobietami, skonstruował tragiczny konflikt pod brzemieniem ponurego, nieodwracalnego przeznaczenia. Dzięki temu bohaterowie są, jak w antycznej tragedii, odpowiedzialni, więc muszą odpokutować, ale nie są winni, a okwiecenie ich grobów jest pośmiertnym symbolem ich rozgrzeszenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żurowski, Maciej (wyb.) 1968. Arcydzieła francuskiego średniowiecza, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.