opolerowanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z niego mogło arcydzieło piękności i siły. Mniemam raczej, że jesteśmy we wszechświecie ogniwem w nieprzejrzanym łańcuchu rozwoju, prowadzącym od bytu niższego od nas ku bytowi wyższemu nad nas a dziejącemu się poza sferą naszych zmysłów i naszego pojmowania. Jednak to ogniwo dosięgnąć musi najwyższego stopnia potencjonalnie istniejących w nim mocy, dobroci i opolerowania. I nad tą tylko względną robotą pracujemy, na jej rzecz, mrówki malutkie, wytwarzamy czy ściągamy nasze malutkie ziarna i pyłki. Gdy planeta nasza zamieni się w taki „srebrny glob“, martwy, jak ten, po którym, tak jak i Pan, ze wzruszeniem i tysiącem różnych myśli podróżowałam z Żuławskim6, znaczyć to będzie, że istnienie nasze w całości dzieła stało się już niepotrzebnym, że łańcuch bytów pogubił już w przestworzu bezgranicznym swe niższe ogniwa i z ciężaru ich otrząśnięty wspina się bytami doskonałymi w strefy doskonałości. My w tych strefach nigdy nie skąpiemy czół i serc naszych,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1958. Listy zebrane. T. 4, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.