opowić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Prawie moją, już moją, miała być podwika, jej wdzięków żar mnie oćmił, stanęły układy, najczulsze, najmilejsze, po stokroć stokrotny dank czyniłem mej pani, miesiąc wejrzał złoty na niebo, noc milcząca opowiła światy, w głowie szum a po ciele zagrały cięgoty, zasie w rękach dzierżyłem klucz do jej komnaty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Bunikiewicz, Witołd 1919. Sowizdrzały. Komedya w trzech aktach, Lwów : Wyd. Polskie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.