oranżowoczerwony

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Położenie partii jaśniejszych określa przez matisare, położenie ciemniejszych przez incidere. Radzi więc, aby na jasnej czerwieni (vermiculum) kłaść partie ciemniejsze smoczą krwią, a więc głęboką karminową czerwienią, partie zaś „światła” aurypigmentem lub minią — co odpowiada jasnym, ciepłym tonom oranżowoczerwonym. Cienie na szacie błękitnej powinny być kładzione indygiem — a więc intensywnym roślinnym barwnikiem ciemnobłękitnym, światła zaś — przez domieszanie do błękitu bieli ołowiowej 87. Przeczytawszy wszystkie wskazówki Herakliusza, z łatwością stwierdzimy pewną zasadę ogólną stosowaną w tej technice; mianowicie jako „cienie” używane są zawsze barwniki o pewnym stopniu przeźroczystości (laki, indygo), zaś „światła” kładzione są farbami kryjącymi. Te dwa typy barwników oznacza Herakliusz w innym...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rzepińska, Maria 1973. Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego. T. 1, wyd. 2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.