osoba-dar

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ponadto jeśli jakaś osoba jest darem, przez ten fakt tym więcej należy do siebie. Osoba-dar staje się bowiem jakby częścią osoby obdarowanej, natomiast stanowczo nie jest jej własnością jak rzecz. Ludziom, którzy mają elementarne doświadczenie miłości, nie trzeba chyba udowadniać, że przynależność osoby do osoby poprzez miłość czyni zarazem każdą z tych osób bardziej sobą, pogłębia ich tożsamość...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Adamski, Franciszek (red.) 1988. Miłość, małżeństwo, rodzina. Praca zbiorowa, wyd. 4, Kraków : Wyd. Apostolstwa Modlitwy
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.