ostrunić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) P. i N. 109, Zaw. I 357, Kr. D. O. 177 w. 168; SW podaje z Krasińskiego), osmętniony [Pan Tadeusz III 19: drzewa [.. .] osmętnione mgłami), ostąpić [Ko. I 257: cały nas pułk Baszkirów ostąpił w półkole), osypać (Balii 654 'obsypać’), ostruniony [Be. X 84: lutnista z wielką ostrunioną misą), oszklanić [P. i N. 334: choć mię Bóg oszklanił w koło odosobnił’), ośpiewany [KW. II 511: ośpiewanym być przez wajdelotów; „ośpiewać” w nieco innym znaczeniu u Jeża, Dor. 276), oświęcić [Źm. V 26), oświęcić się [Remb. 596), otrupić [LW. I 67, Rapt. 1091: brak życia [...] ziemię wkoło otrupił), owiany [Be. III 185: laski z gałązek kulami owiane 'odwia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Boleski, Andrzej 1956. Słownictwo Juliusza Słowackiego (1825-1849), Łódź : ŁTN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.