osłupiały

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Znękana twarz, błędne oczy zdradzały stan jego wewnętrzny; na dobre lękałem się, by zmysłów nie postradał, i wszelkiemi sposobami usiłowałem wpoić w niego ufność w Opatrzność i w sztukę lekarską, chociaż rzeczywiście sam niewiele miałem nadziei. Słowa pociechy obojętnie puszczał mimo uszu, nieruchome, osłupiałe spojrzenie wlepiał przed siebie, i tylko niekiedy drganie konwulsyjne przebiegało po wszystkich jego członkach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.