panięcie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rachmistrz, nie doliczył! PS 87 Bezkońcówkowa postać dopełniacza liczby mnogiej świadczy o tym, że rzeczownik step pod wpływem ruskim był traktowany jako rzeczownik rodzaju żeńskiego: Cztery konie myszatc, dzieci step ukraińskich, Z 76 Do zupełnie rzadkich wypadków zaliczyć można wyrównania tematów, znoszące oboczności głoskowe: Wyobrazić sobie nie możesz, jaką cześć ona ma dla swojego stryja i opiekuna, a tej części najgwałtowniejsza skłonność serca nigdy nie przeważy, ZK 180 Formy odmiany rzeczowników nijakich Osobliwą formę ma rzeczownik panięcie, w tej właśnie postaci występujący w różnych powieściach Rzewuskiego: A kiedy jakie panięcie zacznie rozmawiać z wojewodzianką, a nasz z daleka zauważy, że ona go słucha, proszę patrzeć, jak się wtedy zapyrza, AS 34 To było panięcie anielskiego serca, RL 65 JW. chorąży litewski - Panie, daj mu wieczny odpoczynek, bo to zacne było panięcie i dziwnie basem śpiewał, PS 35 Ten sam temat fleksyjny występuje też w liczbie mnogiej w przypadkach zależnych: przed panięciami (AŚ 33), do panięciów (ib.), tylko w mianowniku lmn. mamy inny temat: młodzi panięta (AS 41)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
PFil - Prace Filologiczne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.