pełnoautonomiczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Odrzucenie więc przez konsekwentny realizm wszelkich „Weltgeistów”, „Volksgeistów”, duchów obiektywnych i zobiektywizowanych jako całkowicie lub częściowo autonomicznie bytujących jestestw i sprowadzenie ich wszystkich do roli przejawów człowieka oraz uznanie jedynie indywidualnej, konkretnej osoby ludzkiej jako pełnoautonomicznego bytu w otaczającym nas i doświadczalnie stwierdzalnym świecie — poza przyrodą nieożywioną, światem roślin i zwierząt — bynajmniej nie jest rzeczą dla filozofii dziejów obojętną. Przy rozumieniu rzeczy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Swieżawski, Stefan 1966. Zagadnienie historii filozofii, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.