planetnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) a szare oczy zza okularów rzucały rozbawione błyski. Zdarzało się to wtedy, gdy Józio po raz setny powtórzył swe sakramentalr e „to przechodzi ludzkie pojęcie i wyobrażenie”, albo gly Marylka zanadto się zagalopowała w zachwytach nad którymś z dyżurnych planetników. Ale głośno nic nie kryt dcowała. Nigdy nie podniosła głosu na służbę i na pozór mpełnie się nie wtrącała do gospodarstwa. A jednak baczi y gość wyczuwał od razu, że to jej duch dobroczynny panu e nad całym ładem życia rawanickiego, że bez niej kuchnia byłaby jeszcze gorsza, służba jeszcze bardziej niesforna, administratorzy zbijaliby bąki lub kradli, a hałastra darmozjadów zwanych planetnikami rozpuściłaby się jak bicz dzii dowski...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pawlikowski, Michał K. 1959. Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego. Powieść, Londyn : B. Świderski
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.