pobanowaty

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) banować i bantować, podgórskie z węg. pożyczki; banuwaty, ‘gryźć się’, r. 1693: *na nas nie racz pobanowaty« (węg. ban, ‘żałuje’); »nie ciężko nam po chałupie bańtować wszędzie*, r. 1620 (‘rozbijać’, węg. bant, ‘niepokoić’)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.