podniebienno-językowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — 39 — tonów mowy, słusznie je zwiemy głoskami”, że niektóre spółgłoski piszemy kombinacją 2—3 liter; dowiódł, że wbrew istniejącemu przekonaniu, jakoby język polski miał sporo dyftongów i tryftongów, mamy tylko dyftong au eu, i to w wyrazach obcego pochodzenia, przeprowadził rozróżnienie głosek twardych i miękkich, zaproponował własny podział spółgłosek. Jest on pełniejszy niż proponowany przez Lindego podział według miejsca artykulacji. Rozróżnił spółgłoski wargowe, wargowo-zębowe, zębowo-językowe, podniebienno-językowe, podniebieniowe i gardłowe; podział jest lepszy niż u Mrozińskiego, niestety, przydział głosek do poszczególnych grup nie zawsze jest trafny. Spółgłoski „delikatniejszej wymowy” czyli miękkie dzieli na wargowe, językowe, podniebieniowe i gardłowe. Zwraca uwagę, że nie mamy spółgłosek ti, di, ri, li lecz tylko ty,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Urbańczyk, Stanisław 1993. Dwieście lat polskiego językoznawstwa (1751-1950), Kraków : Secesja
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.