podzióbać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) twór polski i polskiego pogranicza. Języki wschodnio- i południowm-słowiańskie mają kXuv lub klun; po polsku istniał czasownik kiwać, por. fraszkę Kochanowskiego: «Kiedy żórawie polecą za morze, Kie bywraj często, Pawełku, na dworze, Aby na tobie nie pokiwali ('podzióbali’) skóry...». Języki zachodnio-słowiańskie mają zob, zobak od pierwiastka zob-, występującego i w staropolskim czasowniku zobać 'dziobem zbierać’ i w rzeczowniku zob (ż.) 'sypany ptakom pokarm’...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nitsch, Kazimierz 1955. Wybór pism polonistycznych. T. 2. Studia wyrazowe, Wrocław ; Kraków, Zakład im. Ossolińskich
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.