pogodnieć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) się świeżą runią. Najbrudniejsze Nalewki, Powiśle, pełne drewnianych szop, beznadziejnie szarych płotów, ulic wyboistych, pełne zaskorupiałej nędzy, gniazdo wszelkich występków, fabryczna Wola i Ochota, zamknięta szarymi murami czynszowych domów, dzielnice bez słońca i bez zieleni — nawet one budziły się do życia. Taki uśmiech, taki blask padał od czystego nieba, że pogodniały choć na chwilę ludzkie twarze, a oślepli z nieustannej roboty szewcy, krawcy i ślusarze podnosili zaczerwienione, zaropiałe oczy, witając zabłąkany promień słońca...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Goliński, Leszek 1954.Syn ziemi. Rzecz o Wł. St. Reymoncie, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.