ponadroczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Oto Janek, nie wiem, czy już 26-letni młodzieniec, ale od kilku lat inżynier, porucznik łączności, żonaty, ojciec dziecka ponadrocznego, od szeregu lat specjalista, a od pół roku współwłaściciel i kierownik fabryki grzejników, w poczuciu, że lada chwila będzie na froncie, troszcząc się o opiekę nad swoją gromadką, spojrzał na mnie — już starca — z wyrazem rezygnacji, potem spojrzał na Edmunda i z poczuciem zupełnego spokoju o losy rodziny i przyszłą rychłą odbudowę powiedział: — Tobie, Edku, powierzam losy Hanusi z dzieckiem i wiem, że się nie zawiodę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Romer, Eugeniusz 1988. Pamiętniki. Problemy sumienia i wiary, Kraków : Znak
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.