popłukiwać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) chce. I pamiętam, wkrótce potem Żyd ten musiał umrzeć, był stary i miał już dość, bo widziałem (właśnie znalazłem się w miasteczku), jak do jego domu śpieszyli tacy obrzydliwi chudzi ludzie w długich chałatach, o których mówiło się, że wygniatają z trupa to wszystko, co się w nim za życia nazbierało, nie umiałbym już ich właściwie nazwać, i musiał być w końcu jakiś pogrzeb, tego z kolei nie pamiętam, ale musiał być na pewno, bo widziałem, jak te ich zapłacone baby, skoro się już wypłakały do szczętu, to schodziły za miasteczkiem w głąb parowu, gdzie płynęła rzeka, przysiadały w wodzie, zadzierały suknie i tam się gdzieś popłukiwały, nie wiem dlaczego, i dziadek od tego czasu nie rozstawał się z pierścieniem, bo lubił Ruwima Samsonowa i ten złoty drobiazg mu go przypominał, tak mówił. O tym wszystkim myślałem na niego patrząc, a jesz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Odojewski, Włodzimierz 1962. Zmierzch świata, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnogaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.