poszturchiwać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Starzec wpatruje się w niego długo - długo, bada całą postać i twarzyczkę; tylko nikt o tern nie wie; jego wzrok jest nieobecny i przybywa z dalszej odległości, nie z tych pięciu kroków. Nie stoi na miejscu, wyczynia dziwne ruchy, skacze wtył, wprzód, poszturchuje Beauvois, przeprasza mrukliwie, nie przestaje wogóle mruczeć, i stanowczo zapóźno przypomina sobie, że powinien się ukłonić. Wywija te...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mann, Henryk 1936. Młodość króla Henryka Czwartego. T. 1-2, przeł. A. Wat, M. Wasermanówna, Warszawa : Rój
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.