pozbiegać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) postać uciekającą ku karczmie. Obudziliśmy ojca, którego okno zamknięte okiennicą wychodziło w odwrotną stronę dworu, pobiegliśmy ku gumnom: matka, siostra moja i ja — o ratunku mowy nie było. Nad oświeconymi drzewami latały niespokojnie spłoszone ptaki, a domownicy, ludzie ze wsi pozbiegali się i stali w oddaleniu od ognia, w milczeniu, jakby osłupiali. Kilku rzeźwiejszych parobków rzuciło się do stajni, aby bydło i konie wyganiać; myśmy zaczęli o tym myśleć, aby ruchomości ze dworu ratować, całe snopki bowiem ze słomianych dachów, całe palące się gonty zaczęły się rozpryskiwać na znaczne oddalenie, gnane...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chłędowski, Kazimierz 1957. Pamiętniki. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnogaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo