pozytywność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tak słuszna i zasłużona, jak tylko być może. Świadczy to niezawodnie za nim, i dowodzi pewnej szlachetności, niezależności i godności, przy której „Zofiówka” musi się źle wydać. Ale jeżeli trzeźwość, pozytywność umysłu, doprowadziła Trembeckiego w końcu do rezygnacyi, to ta sama trzeźwość i pozytywność doprowadza Węgierskiego do rzeczy nie tak gorszącej, ale może gorszej, do obojętności; i kiedy tamten pisze te przepyszne wiersze do sejmu, kiedy stoi na tonącym okręcie, Węgierski wynosi się z niego jak szczur, patrzy na wszystko z boku, marzy o tem, że gdyby miał pieniądze, pojechałby do Paryża, a potem nad Genewskiem jeziorem żyłby nakształt Voltaira, i Mówiłby z cicha Darmo Polak do dawnej szczęśliwości wzdycha...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.