prajaźń

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rzono Francję zbyt wielką sympatią”.3 Młoda Polska preferowała w licznych wówczas przekładach nurt literatury „mrocznej”, metafizycznej, z upodobaniem akcentującej niepoznawalność i irracjonalność ludzkiej psychiki, skrywającej pod cienką warstwą ogłady cywilizacyjnej namiętności pierwotne, uczucia i żądze brutalne. Podświadomość, „prajaźń” i wszystko co w człowieku niepoznawalne, tajemnicze i pociągające zarazem, nie podające się cenzurze i otamowaniom umysłu — było w modzie. Ten program literatury, dalekiej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Makowiecki, Andrzej Z. 1974. Tadeusz Żeleński (Boy), Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.