profanacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mogę osiągnąć praktycznie w życiu, z Robertą...”41  * - oraz wszystkich jego domniemanych (Tonnerre jest naturalnie postacią fikcyjną) mistrzów: Ingresa, Chassćriau, Courbeta; nie chodzi jednak o kobietę jako przedmiot bezpośredniego pożądania, które satysfakcjonowałoby się prostą konsumpcją cielesności i dla którego naturalna nagość byłaby źródłem stymulacji, lecz o kobietę „zaskakiwaną i demaskowaną w intymności za sprawą przemocy spojrzenia i profanacyjnego gestu kogoś trzeciego”4*. Kobieta zredukowana do naturalnej kobiecości, ujęta w funkcji, do jakiej determinuje ją natura, w rolach, do jakich sprowadza ją społeczna konwencja, nie mogłaby sprostać potrzebie, ze względu na którą uznana została „preferowanym obiektem”: potrzebie komunikacji, zaspokajanej tylko w momencie, gdy poprzez odniesienie do rozpuszczonej tożsamości byt epatowany tą potrzebą sam traci tożsamość...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
NKryt - Nowa Krytyka (Szczecin)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.