przepsucie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Co za szalone nieszczęście ten pożar Krakowa! A tym sroższe, że nie wynikł z nieświadomej, bezsumiennej iskry i przypadkowego wiatru, lecz z głębokiego sumień ludzkich rozstroju i przepsucia.8 Nie natura w swej bezwiedzy, ale duch ludzki w swej wiedzy i rozmyśle mu przyczyną. To nad wszystko mię boli, bo domy rozwalone odbudować można, ale sumieni tak zbłotniałych, tak spopielonych, tak rozwalonych, tak wewnętrznym złej woli pożarem zniszczonych nikt nie odbuduje ni przebuduje!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krasiński, Zygmunt 1991. Korespondencja. Listy do różnych adresatów. T. 1-2, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.