przyimkowo-miejscownikowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wyłysieć, burczeć nie stanowi ona samodzielnej realizacji argumentu. Implikowany przez te predykaty jeden argument „osobowo-rzeczowy” x jest formalizowany przez dwie formy rzeczowników - mianownikową i celownikową, np. Głowa mu wyłysiała, celownikową i przyimkowo-miejscownikową, np. Burczy mu w brzuchu. Celownik odnosi się w tych przykładach do części „osobowej” argumentu x i jest kwalifikowany jako fakultatywny, zob. s. 155. Przy predykatach z dwoma argumentami osobowymi: x i y, np. matkować, podlizywać się, forma celownika...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szupryczyńska, Maria 1996. Pozycja składniowa frazy celownikowej w zdaniu polskim, Toruń : TOP Kurier
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.