przyjaciel-literat

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — O — to takie proste! Trzeba tylko umieć trzymać języczek za ząbkami, to po pierwsze — a po drugie, trzeba umieć być prawdziwym „amia... A gdy się jest takim, jak pan powiedział „przyjacielem-literatem“, co to się nie rachuje, i ma się przy tem te dwie zalety — no!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Srokowski, Mieczysław 1920. Kult ciała. Dziennik człowieka samotnego, wyd. nowe, Lwów ; Warszawa ; Kraków : Lektor [=reprint Spółki Wydawniczo-Księgarskiej w Warszawie, 1990]
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.