przypiętrze

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) niu, jakiego dawniej tam doznawał. Skoro tylko jednak, wjechawszy na szerokie, okrągłe podwórze, wysiadł z dorożki i wszedł na ganek, gdzie przepasany szarfą portier pośpieszył na jego spotkanie i z ukłonem bezszelestnie rozwarł przed nim drzwi, skoro tylko zobaczył w portierni kalosze i futra tych klubowców, którzy orientowali się, że jest mniej uciążliwe zdejmować kalosze na dole niż iść w nich na górę, skoro tylko usłyszał tajemniczy, sygnalizujący jego nadejście dzwonek i ujrzał, wchodząc po wysłanych dywanem schodach o łagodnym spadzie, posąg na przypiętrzu, a w górnych drzwiach zoczył trzeciego — zestarzałego, ale znanego sobie — portiera w klubowej liberii, otwierającego drzwi bez pośpiechu i bez marudzenia i przyglądającego się przybyłemu — Lewina objęła dawna atmosfera klubu, atmosfera wypoczynku, dostatku i dobrego tonu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tołstoj, Lew 1973. Anna Karenina. T. 2, wyd. 13, przeł. K. Iłłakowiczówna, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.