przywojec

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zdaniem Siekierskiej: „Może to być użycie końcówki miejscownika w funkcji celownika albo też, co mniej prawdopodobne, przeniesienie końcówki z deklinacji żeńskiej” (1974,73). W przypadku Potockiego należy wykluczyć użycie miejscownika w funkcji celownika, gdyż interesująca nas końcówka -e nie pojawia się ani w połączeniu z przyimkiem po, ani ku i jest formą celownika: [...] Osman żwawy Każe przywojce owe a zbiegłe hajduki W oczach swoich nożami porzezać na sztuki (VII/379/230)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Książek-Bryłowa, Władysława, Duda, Henryk (red.) 2000. Język polski. Współczesność, historia, Lublin : UMCS
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.