przywyknienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ściwy epoce młodości autora. Znać tu i owdzie człowieka, który za młodu chcąc być wymownym, musiał żeglować po rozbujałych fluJctach\ ale znać zarazem, że zaledwo się to przyzwyczajenie odezwie, zaraz hamuje go smak wykształceńszy i nabyta wysoka oświata. Te zapędy dawnego przywyknienia w walce z lepszem przekonaniem, nadają książce pewien wdzięk łatwy do odkrycia dla każdego, kto się w nią wczyta. A jak dawny gust literacki polski walczy w niej z nowym poprawnym, tak samo możnaby powiedzieć, że spotykają się w niej i dawne szlacheckie polityczne pojęcia, obok tych zasad reformy i poprawy, za któremi autor obstaje. Zdaje się, jak gdyby w nim zbiegły się...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.