próżnochełpliwy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czyni człowieka pokornym i uległym. A taką deprawującą wiedzą, jego zdaniem, jest zarówno ta otwarcie heretycka, jak i owa, którą uprawiają dialektycy chcąc nią przenikać święte tajemnice i rozumem odmierzać niepojęte obszary wiary. Bernard ma tu na myśli przede wszystkim filozofię jako dociekanie rozumowe powodowane „sromotną ciekawością", i skupione w „próżnochełpliwym gadulstwie". Stąd, nawiązując do pisarzy wczesnochrześcijańskich, do Aureliusza Augustyna, powie Bernard, że jego filozofią jest „Jezus i ten ukrzyżowany", jest filozofią prawdziwie wzniosłą, bo opartą na prawdzie zdobywanej nie sylogistyką, lecz samo-od wnętrza przeżywanej i intuicją bezpośredniego oglądu potwierdzanej. Filozofia i wszelka wiedza, jego zdaniem, winna służyć tylko i wyłącznie sprawom bożym, które on utożsamia ze sprawami instytucjo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Legowicz, Jan (red.) 1979. Historia filozofii średniowiecznej, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.