pseudo-narodowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ku pokrzepieniu serc... Skutkiem tego dość głęboki strumień pomyj wlał się w repertuar teatrów warszawskich, a publiczność tarzała się w nim w satysfakcji i błogości, że na scenie widzi zaszargane mundury dawnych potentatów.” Tyle o dramatyce pseudo-narodowej. Nielepiej rzecz się miała z „inscenizacjami” (!?) starych sztuk patriotycznych (Anczyca, Bałuckiego, Zapolskiej) i arcydzieł naszej dramatyki monumentalnej ...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Schiller, Leon 1983. Droga przez teatr 1924-1939, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.