pustoszenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mieście. Wrony, pędzone prez wiatr, w ukośnym locie wzbijały się w górę, lecz pokonane wielkim naporem mas powietrza, zniżały swój lot ku ziemi, wreszcie niby sadzą, wysianą z rozwalonych kominów, oblepiały t wszystkie gzymsy i belki na wieży ratuszowej, na zamku królewskim i kamienicach, zasłoniętych od wiatru. Kiedy wiatr nie miał już nic do pustoszenia w mieście, wpadał na ulicę Wszystkich Świętych i okrążając kamienice wokoło, niby zły pies, dopodał akacyj i targał ich strzyżone czuby, zginał je do ziemi, chlastał i tarmosił niemi na wszystkie strony, — wreszcie uciekał, a po chwili znowu wracał do bezsensowej zabawy. Ostatniego dnia, który był najkrytycz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Truchanowski, Kazimierz 1936. Ulica Wszystkich Świętych. Powieść, Warszawa : Nakł. Księgarni F. Hoesicka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.