pół-uczoność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rodzaj pisarstwa, nawet u ludzi o niezbyt wykształconym smaku. Plaska, chełpliwa, fanfaronizująca, zuchwała, pretensjonalnie grubiańska w ataku, a histerycznie wrażliwa wobec cudzego grubiaństwa; z ogromnym marnotrawstwem sił, z całego rozmachu wymachująca mieczem, żeby uderzyć płazem; stale prawiąca morały i stale naruszająca moralność; przezabawna mieszanina patosu i ordynarności; troszcząca się jedynie o rzecz samą i stale pomijająca sedno rzeczy; z jednakową pychą przeciwstawiająca ludowej mądrości kołtuńską, książkową pół-uczoność, a nauce tak zwany „zdrowy rozsądek”; z jakąś kokieteryjną lekkością rozlewająca się szeroko, bezbrzeżnie; plebejska forma, kryjąca kołtuńską treść; mocująca się z językiem literackim, by mu nadać charakter, że tak powiem, czysto cielesny; chętnie wskazująca między wierszami na postać autora, którego palce swędzą, by dać kilka próbek siły, pokazać swe szerokie bary, rozprostować publicz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Marks, Karol, Engels, Fryderyk 1958. O literaturze i sztuce. Wybór tekstów, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.