rozdeptywanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czysz nawet wartownika. Jednej z takich nocy przydźwigałem tu coś ze starego miasta, zbiegłem uliczką w dół, pochylony, zasapany, bo to, co niosłem, odpowiadało z grubsza ciężarowi siedmioletnich przesądów, nawyków i sofizmatów, które nagle zwaliły się na mnie, miałem je teraz wyłącznie dla siebie, nie mogłem już dzielić się nimi i podsuwać komu innemu, nie mogłem też ich odrzucić, były przecież moją własnością, należały jeszcze do moich siedmiu lat tłustych, i stromą uliczką dotarłem z nimi aż tutaj, na nabrzeże, spiesznym marszem, a po drodze próbowałem najrozmaitszych sztuczek, byle odwrócić swoją uwagę od tego, co przez chwilę ujrzałem wyraźnie, wydawałem przeczące okrzyki i waliłem pięścią na oślep, zziajałem się, spływała ze mnie słona woda, każdy krok był rozdeptywaniem, każdy cios unicestwianiem wątpliwości cudownie wyrazistym, 21...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Weiss, Peter 1967. Rozmowa trzech idących, przeł. S. Błaut, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.