rozgrymaszenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 332 JACEK WOŻNIAKOWSKi ogromnej nieraz drażliwości artystów — boleśnie doświadczył jej na sobie już w połowie XVIII wieku pierwszy bodaj krytyk, La Font de St. Yenne, człowiek grzeczny niezmiernie i doskonale wychowany ... Nawet ci twórcy, którzy jako zasadę swojej działalności przyjęli nadrealistyczne rozgrymaszenie, improwizowane dowcipy i wogóle des énormités, nie znoszą, by pisać o nich tonem z ich własnego repertuaru, „niepoważnym”. Paradoksalne jest także inne połączenie: z jednej strony ekskluzywizm niektórych środowisk, anatemy, odznaki klanowych lojalności, które pozwalają rozpoznać, kto jest IN, kto jest OUT — z drugiej strony kategoryczne wymaganie wszystkożerności, jakie zwykło się stawiać każdemu, kto śmie odezwać się na temat sztuki. Mógł Manet nie uznawać...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.