rościeć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (= stan rycerski); etc.; i krótkie rzeczowniki odsłowne, np. „strzyż”, „zgłoś”, marszcz”, „rozkrzew”, „ochuch”, „zachów” (= zachowanie); i rzeczowniki bez zwykłych przyrostków jak „upomin”, „kochan”, „wizerun”, „wyrzut” (= wyrzutek); i odprzymiotnikowe rzeczowniki oderwane, takie jak „cicho” (= cichość) lub „ciemno” (= ciemność); i niezwykłe przymiotniki w rodzaju „błyskny”, „hurmny”, „nieładowy”, „wrodny” (= wrodzony), „nadzmyślny” (= nadzmysłowy), „tajniczy” (= tajemniczy); i czasowniki oryginalne jak „grotnić”, „chrobrzyć”, „wrzawie się”, „licznie się” (= stawać się liczniejszym), „wistoczyć” (= wszczepić w naturę), „zdzielniać” (= wzmacniać), „znienawiśniać”, „rościeć” (= rosnąć) i wiele innych. Podobnie jak Trembecki stosuje też Staszyc dialektyzmy, np...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1978. O poezji polskiej w wieku XVIII, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.