rudawo-łysawy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) X-iatem roku 1945 w pewnym krakowskim mieszkaniu przy ulicy Świętej Teresy siedziało trzech ludzi. Jednym z nich był małomówny blondyn o cichym głosie i skupionym spojrzeniu, drugi nosił czarną leninowską brodę i gromko krzyczał wileńskim akcentem mocno machając rękami, trzeci, rudawo-łysawy uśmiechał się niezbyt mądrze i silił się na dowcipy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kisielewski, Stefan 1997a. Pisma wybrane. 100 razy głową w ściany. Felietony z lat 1945-1971, wyd. 3, Warszawa : Iskry
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.