samoodradzający się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Heisenberg (powiada Krzeczkowski) „obrał postawę obcą nam i niezrozumiałą, u jej źródeł bowiem zdaje się leżeć rozumienie narodu jako ostatecznego układu odniesienia, jako instancji najwyższej, celu samoistnego, samoodradzającego się w swym historycznym bycie pozbawionym transcendencji”. Jeszcze surowszy, godny wszelkich pochwał, jest Krzeczkowski wobec prohitleowskich majaczeń Heideggera i Adorna. W zakończeniu dru‘ego szkicu mowa o „pretensjach do tych intelektualistów, którzy adzili swe powołanie”, przekraczając „granicę między akcep'ą (domyślne: przymusową) i aprobatą”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.